Damesochtend in de feestweek.
Het was een prachtige nazomerdinsdag en 18 ontspannen dames hadden zich voorbereid op de speciale verjaardagswedstrijd van de club.
Tien jaar alweer.
En een aantal van deze dames is er al die tien jaar bij geweest!
Vanwege dit lustrum was de groep wat groter dan gewoonlijk
want er was een bijzondere wedstrijd aangekondigd
én een feestelijke lunch na afloop.
Zeg zelf, wie wil daar nu niet bij zijn!
Om tien uur zaten we klaar, achter koffie en thee,
om te horen welke wedstrijdvorm het ging worden.
Nou, dat bleek nog niet zo eenvoudig te zijn.
In het kort kwam het hier op neer:
de flights bestonden uit drie personen en die kregen samen een (1) rode bal.
Dat de bal niet helemaal rood was maar creatief met rode stift beschilderd
zorgde later nog even voor wat verwarring,
maar afijn, terug naar het spel:
per hole speelde 1 dame alleen met de rode bal en de twee andere dames speelden samen (gewoon met een witte) een greensome.
Zowel de rode dame als het duo rekende per hole uit,
a.h.v. de precies uitgewerkte combi-handicaps,
hoeveel stablefordpunten er waren behaald.
En genoteerd natuurlijk. Iedere dame speelde op 3 holes met rood en op de andere 6 holes was ze de helft van het duo. Aan het eind werden alle stablefordpunten opgeteld en mocht de rode bal onderweg niet te water zijn geraakt dan kwamen er nog drie bonuspunten bij.
Ik geef toe dat de verschrikte blikken hier en daar en de door elkaar geroepen vragen over het hoe en waarom de commissie even onder druk zette
maar na een enkele aanpassing dacht iedereen het toch begrepen te hebben
en konden we beginnen.
Op de baan veranderden de verschrikte blikken al snel in brede glimlachen en het gebruikelijke geklets en gelach was overal te horen.
Gezelligheid troef!
Na afloop hebben we heerlijk buiten aan een lange tafel onder de parasols gezeten en hebben we genoten van lekkere broodjes en een glaasje wijn waarmee we een toast hebben uitgebracht op de jarige club en op de onvolprezen commissie die wekelijks de drukke groep toch maar mooi in de hand weet te houden.
O ja, en met de speciale lustrum-pitchforks was iedereen natuurlijk heel blij
(met dank aan het bestuur) en naar de gave knalgroene lustrumhanddoekjes
die naar de winnende flight (Cilie, Wil en Geja) én naar de minst scorende flight gingen, keek menigeen met een jaloerse blik.
Liset.
